مقالات میشل فوکو : شورش با دست خالی

فوکو در این مقاله ی خود پارادوکس های انقلاب ایران را ردیف می کند و نتیجه ای را که در آخر می گیرد جالب است 

• پارادوکس های انقلاب ایران :

1. 10 ماه هست که مردم با رژیمی که از مسلح ترین رژیم های دنیاست و با پلیسی که از هولناکترین پلیس های جهان است در افتاده اند آن هم با دست خالی . ولی هرچه می گذرد قدرت حکومت مستقر کمتر می شود .
2. گسترش شورش بدون اینکه پراکندگی یا برخوردی ایجاد شود .
3. با وجود نبود هدف دراز مدت اما ضعفی وجود ندارد .

• برای تغییر رژیم دو راه حل است :

1. راه حل امینی (وزیر اسبق شاه و مردی سازشکار) که معتقد به تشکیل حکومتی لیبرال است
2. راه حل کریم سنجانی (بازمانده ی گروه مصدق و رهبر جبهه ی ملی) که معتقد است باید رفراندوم برگزار شود .
3. اما امام خمینی هیچکدام از اینها را قبول ندارد و رفراندومی را به این صورت پیشنهاد می کند که مردم باید بگویند حکومت اسلامی آری یا خیر ؟

• اما سوال این است که در آخر چگونه می شود و چه راه حلی باید داد ؟ فوکو خودش به خودش جواب می دهد و می گوید : باید اعتراف کنیم که ما غربیها صلاحیت آن را نداریم که در این مساله به ایرانیها توصیه ای بکنیم .
• و این آن نتیجه ی جالبی است که فوکو می گیرد که نباید در امور این انقلاب دخالتی کنند اما ای کاش دولتمردان احمق کنونی آمریکایی هم به این توصیه عمل می کردند تا دنیایی بهتر می داشتند ولی هر چه بیشتر به ایران می پردازند ضعیفو ضعیف و ضعیف تر می شوند .